Deltares is een kennisinstituut en adviseur voor deltatechnologie. Het werkt aan innovatieve oplossingen voor water-, ondergrond- en deltavraagstukken, die het leven in delta’s, kust- en rivierengebieden veilig, schoon en duurzaam maken.
De opgave in dit project is het herbestemmen van een gebouw op een campus ontworpen in de jaren zestig van de vorige eeuw. Eén van de uitdagingen bij het herbestemmen van een gebouw is ervoor te zorgen dat het gebouw aansluit bij de identiteit van de gebruiker en het tijdsbeeld van nu en de komende jaren.
De overdracht van kennis is voor Deltares van groot belang. Niet alleen binnen het bedrijf, maar bijvoorbeeld ook aan studenten aan de nabij gelegen TU Delft. Daarnaast kan de zichtbaarheid van het bedrijf en de werkzaamheden die het verricht vergroot worden, door te informeren, niet alleen aan specialisten en ingenieurs, maar ook aan de geïnteresseerde leek. Door te informeren treedt Deltares meer naar buiten en krijgt het bedrijf een meer open karakter.
Naar aanleiding hiervan is een ontwerp gemaakt voor een kenniscentrum, museum en bibliotheek. Het ontwerp bevat een collegezaal en praktijkruimten voor ingenieurs en studenten, maar ook toonzalen voor zowel informatie over geologie en hydrologie als moderne kunst die een relatie heeft met water- en/of natuurkunde.
De belangrijkste opgave binnen de stedenbouwkundige visie is de aansluiting op het plangebied Technopolis, dat rond de Deltares-campus ligt en het creëren van een representatieve openbare ruimte, zonder het gehele terrein publiek domein te maken. Gezien de aard van de opgave is gekozen voor het hergebruiken van een bestaand pand op de campus. Oud en nieuw zijn zoveel mogelijk met elkaar versmolten in plaats van een contrast aan te brengen. De gevels en constructie zijn duidelijk geïnspireerd op het bestaande gebouw, terwijl het oude deel in plattegrond en doorsnede totaal van de nieuwbouw verschilt.
Het parkeergebouw is via een loopbrug naar het hoofdgebouw aangesloten op de loopbruggenstructuur. De centrale as wordt ingericht als route over de Deltares-campus naar het nieuwe ontvangstgebouw. Door het ontvangstgebouw achter op de Deltares-campus te plaatsen, legt de bezoeker een afstand over de Deltares-campus af en krijgt zo een indruk van deze campus. Het is echter niet de bedoeling dat iedereen over de Deltares-campus kan zwerven. Daarom is water ingezet als fysieke barrière. Bezoekers kunnen niet van de route af, maar door de zichtlijnen krijgt de gast toch een blik op Deltares en hoe het terrein gebruikt wordt.